Pendekatan komunikatif arab dalam aktiviti PDPC kurikulum Bu\'uth di Sekolah Menengah Agama Negeri Pahang
<p>Bahasa Arab berkembang di Malaysia seiring dengan penyebaran agama Islam sejak lebih seribu tahun</p><p>lalu. Di negeri Pahang, terdapat sebanyak lapan belas buah sekolah agama kerajaan negeri (SMAN).</p><p>Mulai tahun 1993, se...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | thesis |
| Language: | zsm |
| Published: |
2020
|
| Subjects: | |
| Online Access: | https://ir.upsi.edu.my/detailsg.php?det=7146 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | <p>Bahasa Arab berkembang di Malaysia seiring dengan penyebaran agama Islam sejak lebih seribu tahun</p><p>lalu. Di negeri Pahang, terdapat sebanyak lapan belas buah sekolah agama kerajaan negeri (SMAN).</p><p>Mulai tahun 1993, sekolah-sekolah ini menggunakan kurikulum Buuth yang dibawa daripada </p><p>Universiti al-Azhar, Mesir. Namun, pelaksanaan pengajaran dan pembelajaran di dalam</p><p> kelas masih banyak menggunakan bahasa ibunda. Kesannya, kemahiran berbahasa Arab dalam</p><p>kalangan pelajar sangat lemah, meskipun pelajar telah mengikuti sistem kurikulum ini selama lima</p><p>tahun. Tujuan kajian ini adalah untuk menilai keberkesanaan pendekatan komunikatif Arab</p><p>dalam aktiviti PDPC kurikulum buuth di sekolah menengah agama negeri Pahang. Kajian ini juga</p><p>dijalankan untuk mengenalpasti kadar penggunaan bahasa Arab berbanding penggunaan bahasa ibunda</p><p>dalam aktiviti pengajaran dan pembelajaran. Kajian ini menfokus kepada komunikasi akademik</p><p>dan komunikasi bukan akademik dalam kalangan guru dan murid. Kajian ini menggunakan kaedah kajian</p><p>kualitatif deskriptif. Peserta kajian terdiri daripada 20 orang guru dan 625 orang pelajar di</p><p>sepuluh buah sekolah menengah agama di negeri Pahang. Instrumen kajian terdiri daripada protokol</p><p>temubual dan borang semak pemerhatian. Dapatan kajian menunjukkan kadar komunikasi dalam bahasa</p><p>Arab adalah sangat rendah iaitu hanya</p><p>17.53 peratus. Pelajar hanya berpeluang untuk berkomunikasi dalam bahasa Arab pada kadar</p><p>3.55 peratus sahaja. Dapatan kajian ini menunjukkan bahawa komunikasi bahasa Arab dalam kalangan</p><p>pelajar dan guru adalah minimum. Kesimpulannya, dapatan utama kajian menunjukkan bahawa</p><p>kemahiran komunikasi bahasa Arab dalam kalangan pelajar dan guru adalah kurang memuaskan. Ini</p><p>menyukarkan hasrat untuk mencapai matlamat kurikulum iaitu untuk meningkatkan keupayaan</p><p>pelajar untuk bertutur dan menguasai bahasa Arab dengan baik. Implikasi kajian</p><p>menunjukkan bahawa kaedah pengajaran serta strategi pembelajaran yang dilaksanakan</p><p>perlu dinilai semula serta diubahsuai dengan memperkenalkan kaedah</p><p>komunikasi bahasa Arab yang baharu.</p><p></p> |
|---|